Iron Lady: mevr. Dehandschutter

Op OLVI zijn er heel wat collega’s die sportief zijn naast hun job als leraar. Zo zijn er collega’s die duiken, die lange en steile fietstochten afleggen, die 100 kilometer aan een stuk wandelen – de zogenaamde kadées – en ik vergeet vast nog vele uitdagende sportieve presteerders. Het is echter heel uitzonderlijk wat onze collega, mevrouw Dehandschutter, deze zomer in Finland heeft gedaan. Ze is daar gekroond tot Iron Lady en daarmee verwijzen we niet naar – voor de ouderen onder ons –Margret Thatcher die vroeger Engeland met ijzeren hand bestuurde. 

Ik denk niet dat iedereen weet wat precies een Iron Lady is, kan je even benoemen wat dat precies inhoudt?  

Mevrouw Dehandschutter: Een Iron Lady is een vrouw die een Iron Man wedstrijd heeft volbracht. In deze tijd volledig politiek incorrect, maar die wedstrijd (Iron Man is trouwens een merknaam) is ontstaan in een tijd waarin vrouwen nog niet verondersteld werden om zoiets te doen. Denk aan niet zo lang gelden, toen vrouwen ook nog niet werden toegelaten op een marathon… Zelf prefereer ik de titel Iron Man…. 

Zo’n Iron Man is een triatlon wedstrijd; achtereenvolgens zwem je 3.8 km, je fietst 180 km, en daarna loop je nog een marathon (42.195m)! Dat alles op één dag tijd…. 

 

Wow!!! Wat heb je moeten doen alvorens zo een prestatie neer te zetten? 

Mevrouw Dehandschutter: Trainen, trainen en nog eens trainen. Voor zo’n project ben je toch gauw 6/7 bezig (de zevende dag is rust, zeer belangrijk!!!) met soms twee trainingen per dag! Een week van 15 uur of meer trainen was geen uitzondering, zeker naar het einde van de voorbereiding toe. Gelukkig kun je afwisselen tussen de drie sporten, zodat je je niet te veel belast en het ook niet saai wordt. 

 

Ben je altijd zo sportief geweest?  

Mevrouw Dehandschutter: Nee allerminst! LO was zo’n beetje het vak dat ik het meeste haatte. Je werd er moe van! Stel je voor! 15 jaar geleden dacht ik nog steeds zo, sport was iets exotisch, voor freaks… Maar dan ineens heb ik de klik gemaakt en ben eerst 45 kilo afgevallen, en dan begonnen met lopen. Ik liep enkele marathons, maar enkel lopen werd op de duur toch te belastend. Inmiddels was ik helemaal into bewegen, dus ik zocht een oplossing om toch vaak te kunnen trainen zonder mijn lichaam schade te doen. Met zwemmen en fietsen spreek je andere spieren aan, en je bent toch fijn in beweging.  

 

Wanneer is jouw goesting om een bijna bovenmenselijke prestatie neer te zetten begonnen? 

Mevrouw Dehandschutter: Ik heb aanleg voor de duursport, het is te zeggen, lichamelijk niet helemaal (ik ben niet snel of heb geen talent, wat je wel zou verwachten), maar mentaal wel. Ik ben een echte doorzetter. Toen ik begon met lopen, werkte ik stelselmatig toe naar een marathon. Nadat ik enkele marathons gelopen had, wilde ik wel eens weten wat dat was, triatlon. Mijn coach is zelf triatleet, en op het moment dat ik bij hem begon te trainen, was hij in voorbereiding op een Iron Man. Daar keek ik enorm naar op, stel je voor dat je zoiets kunt! Dus ja, ergens in augustus 2015 was het goed weer, in mijn woonplaats werd door mijn huidige club een triatlon georganiseerd. Ik leende inderhaast een koersfiets van een vriendin (had er nog nooit op gereden), ik zwom “bommaslag” want crawl kon ik niet, en ik deed een 1/8 triatlon om eens te weten wat dat was. Ik was meteen verkocht. Het jaar erna volgde ik een start to tri bij de club en ik was vertrokken. Ik kreeg er steeds meer zin in om mezelf op de proef te stellen en te proberen om zoiets te doen. En dan liefst op mijn 50ste verjaardag, dus ik heb de wedstrijd gekozen die daar het dichtste bij lag. Niet de gemakkelijkste, maar dat wist ik niet! 

 

Stel dat je anderen zou moeten aansporen om jouw voorbeeld te volgen, zou je dat dan doen? Of zou je eerder zeggen: begin er niet aan! 

Mevrouw Dehandschutter: Moeilijke vraag… je moet van te voren eigenlijk kunnen antwoorden op de volgende vragen: 

• Wil je het echt? De voorbereiding vraagt heel veel discipline: weer of geen weer, je moet wel je kilometers maken! Zelf sla ik nooit een training over. Maar heb je het ervoor over, gaan zwemmen als iedereen lekker in de zetel ligt, fietsen als het weer eens verschrikkelijk hard waait, lopen in de regen? Goesting of niet, het moet gebeuren! Bovendien wordt je sociaal leven tot een minimum herleid, want je kunt niet lang blijven op een feestje, de volgende dag is er immers weer een eind te fietsen…  
• Heb je de tijd?  Ik werkte niet full time, en zelfs dan was het passen en meten om alle trainingsuren ingepland te krijgen. 
• Kun je zo’n wedstrijd en de voorbereiding fysiek en mentaal aan? Dat weet je niet van te voren, je kunt gewoon niet inschatten wat zo’n wedstrijd vraagt. Ik ken mijn lichaam inmiddels goed, ik ben niet blessuregevoelig, ik heb veel wilskracht. Maar ik heb wel eens gehuild tijdens een lange fietstocht, gedacht van “waarom doe ik dit in godsnaam?”  en soms balanceerde ik ook op het randje van te veel, fysiek dan. Ik heb net de marathon van Valencia volbracht, en op een gegeven moment zei mijn lichaam “stop”. Dan kun je mentaal nog zo hard je best doen, te veel is te veel. Het is belangrijk dat je je bewust bent van je grenzen. 
  

Kun je op die vragen “ja” antwoorden, waarom niet? Het is de mooiste sport!  

Stel dat ik een fanclub wil opstarten, heb je nog plannen voor de toekomst? 

Mevrouw Dehandschutter: Tuurlijk wel! Ik ga niet direct voor een volledige triatlon, ik heb zoals gezegd net in Valencia de marathon gelopen, die was door corona een jaar uitgesteld. Die was altijd mijn droom, dus ik wilde hem zo graag doen. Maar die was voorlopig net dat tikje te veel. De voorbereiding was heel voorzichtig, blijkbaar had de Iron Man toch veel meer impact dan ik dacht. Dus ik doe nu even rustiger aan, maar ik heb voor volgend jaar wel wat vage plannen voor een paar halve triatlons en wie weet toch een marathon… En wie weet wat de toekomst brengt? I’ll keep you posted! 

Heel graag!  

C.T.